De rondreis!

De rondreis is dan eindelijk echt begonnen! Wat in het begin nog zo ontzettend ver weg leek was er plotseling. Time flies. We zijn vrijdagmiddag meteen afgereisd naar Unawatuna. Een strandplaatsje vlak bij Galle. ‘S avonds hebben we daar al kunnen genieten van een supergezellig strandje met veel strandtentjes en veel mensen. Natuurlijk hebben we weer op het strand gedineerd ;P. Zaterdag zijn we naar Galle gegaan. Volgens onze huisgenoten is dit een superleuk plaatsje waar je veel souvenirs kunt kopen.. Nou.. we hebben er enorm lang naar moeten zoeken. Eerst werden we naar een achterafwinkeltje gebracht en daar zou dan hét souvenir winkeltje zijn.. nouja er waren wel souvenirs maar als dit t was… Dus wij nog even verder gezocht en we konden t maar niet vinden. Toen begon t tot overmaat van ramp ook nog eens te regenen. Nou wij waren dus niet blij. Maar na contact met onze huisgenoten te hebben gehad wisten we dan eindelijk waar we moesten zijn. Eenmaal daar aangekomen zagen we meteen al het verschil. Het was er super toeristisch en een erg leuk plaatsje. Talloze souvenirshops waar we dan ook het een en ander zijn wezen kopen.

Toen we weer terug waren in Unawatuna wilden we eigenlijk nog even van het strand genieten maar door de regen kon dit niet door gaan dus zijn we in het hotel maar gaan kaarten, wat natuurlijk wel erg gezellig was. ’s Avonds voor het diner dan toch maar wel naar het strand gegaan. Gelukkig was het droog. Het werd weer een gezellig avondje met als afsluiter een goede cocktail.

De volgende dag hadden we nog een dagje strand gepland. En ditmaal scheen de zon! We hebben heerlijk kunnen genieten van zon,zee,strand :D. Het water was door de verschillende vissersbootjes niet helemaal zuiver waardoor we een beetje twijfelend aan de kant bleven staan. Dit bleef een groep Sri Lankanen niet onopgemerkt dus al gauw waren we omsingeld. Ze boden hun zwembanden aan en dat was wel een uitkomst. Zo konden Dirkje en ik dan toch de zee in :P! En het water was heerlijk.
Ook hebben we geleerd dat we beter kunnen zeggen dat we uit Denemarken, Duitsland, Engeland, Spanje of een ander random land komen want als je zegt dat je uit Nederland komt dan kom je niet meer van de mensen af.

Smiddags zijn we met een taxi vertrokken naar Haputale, een plaatsje in de bergen. De taxirit zou ongeveer 4 uur duren… weer eens een Sri Lankaanse inschatting want na 7,5 uur waren we er dan ein-de-lijk.. De man van het ‘hotel’ kwam ons met een dikke winterjas en muts op begroeten terwijl wij allemaal in korte broek en hemdje in de auto zaten. Al snel merkten we dat dat inderdaad niet genoeg was.. wat was het daar koud. Het eerste wat we dan ook deden toen onze koffers binnen stonden was onze warme trui eruit halen. Nooit gedacht deze nog eens aan te hoeven hier.

Het hotel was erg simpel. Het was eigenlijk gewoon iemands huis en daar kregen we dan twee kamers in. Het zag er allemaal een beetje simpel en vies uit. Door de veels te lange taxirit was het al erg laat maarja we hadden natuurlijk nog niet gegeten. Gelukkig wilde de man nog wat rijst voor ons maken. Daarna probeerden we ons wat te settelen in onze kamer. Maar toen Lynn haar oplader in het stopcontact stak kreeg ze een stroomschok en viel de elektriciteit uit.. De eerste avond verliep dus niet echt soepel.

De volgende dag zijn we naar Udawalawe National Park gegaan. Weer een taxirit van 3 uur door de kronkelende bergweggetjes waar je bijna wagenziek van werd. Het laatste stukje reden we al in de jeep. Toen we het park inreden zagen we vrijwel meteen al een olifant pal naast de weg staan. Hij keek nog niet op of om toen we voorbij reden. Wel erg mooi om te zien hoe die beesten met hun slurf wat gras plukken en het dan vervolgens afkloppen zodat het zand eraf gaat. Toen we verder reden kwamen we ook nog eens langs een grote vijver en daar zagen we twee krokodillen! Dat was echt zo gaaf.. ik had nog nooit eerder een echte krokodil gezien dus ik vond t echt heel cool. We konden zelfs een foto maken van de krokodil die op de kant zat. Een stukje verder kwamen we weer een twee olifanten tegen. Een moeder en haar jong. Het jong schoot snel de struiken in toen we aangereden kwamen. De moeder bleef staan. Onze chauf reed ons steeds dichter bij moeder die nog steeds bleef staan. Opeens begon ze langzaam op ons af te lopen en kwam ze steeds dichterbij. Ze vond t duidelijk niet leuk. Gelukkig draaide ze daarna af en reden wij weer verder. Maar toen kwam het jong voor ons weer uit de struiken, dus daar reden we nu achteraan. Onze chauf bleef maar rijden en t jong voelde zich opgejaagd en begon te trompetteren. Ik zag het natuurlijk alweer helemaal gebeuren dat mama olifant dalijk achter ons aankwam haha. Om de hoek stond schijnbaar de rest van de fam en het jong sloot zich daar snel bij aan. We bleven een tijdje bij deze groep olifanten staan en onze chauf reed ons weer steeds dichterbij. Af en toe vond ik dat ie iets te opdringerig was voor de olifanten. En toen opeens kwam achter ons moeder weer tevoorschijn. We waren echt allemaal zenuwachtig wat ze zou gaan doen. Ze kwam steeds dichterbij tot ze op gegeven moment gewoon de jeep aan kon raken. En even voor de duidelijkheid.. er zaten niet veel metalen balken om ons heen dus we zaten niet heel erg afgeschermd. Dirkje moest bij mij op schoot komen zitten omdat de olifant zó dichtbij stond dat het gevaarlijk werd. En toen liep mama olifant ook nog eens naar de andere kant van de jeep waardoor dirkje weer terug op dr eigen stoel moest gaan zitten zodat ik nu bij haar op schoot kon haha. We waren allemaal bang dat ze zou gaan aanvallen. Maar gelukkig liep ze daarna voorbij en sloot ze zich aan bij de rest van de fam. Dat was wel ff een spannend momentje.
Verder was de safari erg mooi, veel roofvogels gezien en we zijn zelf ook al aardig goed geworden in het zelf spotten van de dieren.
Toen we het park uitreden mocht Lenneke een stukje in de jeep rijden. Dit was erg grappig, ze deed t erg goed. Toen vroeg ie of er nog iemand wilde rijden dusja.. dat wilde ik wel! Dus ik reed het laatste stuk van het park totdat we weer bij de ingang waren. Ik wilde stoppen maar hij zei dat ik verder moest rijden… de openbare weg op! Dit was wel even spannend hoor.. niet rechts maar links rijden in een auto die het stuur aan de rechterkant heeft zitten. Volgens mij had het niet gevaarlijker gekund haha. Maargoed omdat ik natuurlijk een getalenteerd bestuurster ben deed ik het erg goed :P. Ik kreeg zelfs complimentjes. Het schakelen liet ik wel over aan hem want die versnellingspoke deed t niet goed (lag niet aan mij hoor).

Daarna weer de taxirit terug en toen we weer in Haputale waren was het tijd voor het avondeten. De vrouw van het ‘hotel’ had aangegeven dat we ook in een restaurantje in het dorpje wat konden eten omdat ze er meer keus hadden, dus hier zijn we toen maar meteen naartoe gereden. Eenmaal daar aangekomen bleek dat het gewoon achterin haar eigen kleine opgefrotte winkeltje was. Veel keus was er eigenlijk helemaal niet dus we hebben maar hetzelfde gegeten als de avond ervoor.. rijst. Ditmaal wel met een egghopper. Het was niet echt een feestmaal en ook niet reuze lekker. Toen we niet meer hoefden en er nog een flink bord over was keek de vrouw ons ontevreden aan. Volgens mij vond ze het niet netjes dat we het lieten staan haha. Had ze ons maar wat beters moeten geven.

Terug in het hotel weer truien aan en kaarten.

De volgende ochtendvroeg hebben we voor Lenneke gezongen want die was vandaag jarig. We moesten alleen wel zachtjes zingen anders werd de rest van het huis al om 5u sochtends wakker gekwekt. Want we waren er vroeg uit zodat we naar de Horton Plains konden gaan! Een mooi natuurgebied waar je World’s end kunt zien en de Baker Falls. In de autorit konden we de zonsopgang zien vanuit de auto. We zijn even gestopt om mooie foto’s te maken. Daarna door naar Horton Plains. Het park was streng beveiligd en iedereen kreeg een rugzak controle. Ze haalde al het plastic wat ze maar konden overal vanaf, zelfs het plasticje van je drinkflesje werd eraf gesneden. Opzich wel goed van ze dat ze zo zuinig zijn op hun natuur.

Eenmaal op pad kwamen we de mooiste paadjes tegen, het leek net een sprookje. Wat een mooi stukje natuur hebben ze hier toch. Als eerste kwamen we bij de mini World’s end. Een kei mooi uitzicht over een groot dal, 1000en meters lager. Er was geen eens een reling of iets dus er zullen vast al mensen geweest zijn die naar beneden gekukeld zijn. Als tweede kwamen we bij de World’s End. Hetzelfde idee dus als de mini variant maar dan nu nog een stukje verder zicht. Daar hebben we even gezeten en gezellig liedjes gezongen haha. Na de rustpauze weer verder gelopen. Weer langs mooie stukken natuur. Toen kwamen we aan bij de Baker Falls. Het was geen mega lange waterval ofzo, eerder wat kleine watervalletjes bij elkaar. Leuk maar niet erg indrukwekkend. Daarna nog een best end terug naar de auto moeten lopen maar het was wel een erg mooie omgeving. Zeker dus geen spijt dat we dit hebben gedaan.
Na de Horton Plains zijn we doorgereden naar een klein plaatsje iets verder op van Haputale, Ella. Daar hebben ze ook bekende watervallen die wij dus wel even wilden bewonderen. Als eerste moest er geluncht worden. We liepen een tent in wat er wel leuk uitzag en toen hadden ze ook nog een pizza hawaii! Nu al n goeie tent dus.. Er kwamen vaker toeristen, de ober kon zelfs een paar Nederlandse woorden. De pizza was mega lekker, echt goeie.

De waterval was groot, nat, en het water viel.. :P maarja echt speciaal vond ik het niet. Het had geen wauw factor. Er stonden wel een aantal souvenir kraampjes in de buurt en daar hebben Dirkje en ik een paar armbandjes gekocht.

Toen was het alweer tijd om terug naar het hotel te gaan waar we wederom weer rijst hebben gegeten. En omdat we Lenneke nog geen cadeautje hadden gegeven was het daar nu ook tijd voor. Ze had niet verwacht maar ze vond het een leuk cadeautje :). Toen we wilden gaan slapen ontdekte Lynn een kakkerlak in onze kamer.. dus daar ging ik natuurlijk niet meer slapen aangezien we hem kwijt waren. Dus toen is heeft Lenneke met mij geruild.

De volgende dag was het dan zover.. We gingen splitsen en afscheid nemen van elkaar. Lenneke en Lynn gingen terug reizen naar Colombo en ik en Dirkje zetten onze reis door naar de oostkust, Arugambay.
Uiteindelijk waren Dirkje en ik er eerder dan verwacht (jaja, een Sri Lankaanse taxi die er daadwerkelijk minder lang over deed in plaats van 4 uur langer dan de eigenlijk geschatte tijd).. Lenneke en Lynn hadden minder geluk, ze kwamen in de file waardoor ze uiteindelijk bijna 10u (!!) in de taxi hebben gezeten.. ochgerm.

We kwamen aan bij ons hotel en het zag er allemaal keurig uit. De gastheer was, zoals we al in de recensies hadden gelezen, erg vriendelijk en aanwezig. Hij heeft ons het strand laten zien. Wat een tegenvaller was dit zeg.. niet eens strandtentjes, geen ligbedjes, geen mooie zee.. gewoon niks. Alleen aangespoeld hout en vissersbootjes.. niet wat we verwacht hadden dus. We hadden dan ook al snel besloten dat we hier niet gingen blijven. We wilden weer terug naar Unawatuna, waar ze een kei leuk strand hebben en super leuke strandtentjes. We waren even aan het bedenken hoe we het konden zeggen tegen de overdreven aardige gastheer. Uiteindelijk hebben we het maar gezegd en het kwam erop neer dat we wel de 70% van de totaal prijs moesten betalen omdat dat boekingskosten zijn. Dus dat was best wel wat geld, maarja het waren onze laatste dagen en die zouden compleet in het water vallen als we hier zouden blijven. Omdat onze eerste avond dus onze laatste ook meteen was had hij een fles drank gehaald en cola. Black label (33,5% alcohol) en cola, een, schijnbaar, typisch Sri Lankaans mixje. Hij wilde dat we ‘happy’ weggingen en dat we goede indrukken zouden hebben van het leuke Arugambay.. en dus moest daar op gedronken worden en hadden we een ‘party’.. nou woehoe.. Uiteindelijk vonden Dirkje en ik t wel weer genoeg maar hij bleef aandringen dat de fles leeg moest.. dit hebben we natuurlijk niet gedaan, doe normaal. Dus we kwamen niet meer van m af. Gelukkig zijn we uiteindelijk naar bed gegaan en konden we van m afkomen. De volgende ochtend waren we blij toen we in de taxi zaten. Op naar Unawatuna! :D

Na een weer eens veeeeels te lange taxirit (8u) kwamen we dan eindelijk aan in Unawatuna. We zaten weer in hetzelfde hotel als de vorige keer toen we hier waren. Toen we dat zeiden aan de balie werd die vent helemaal blij en kregen we de beste kamer die ze hadden haha! Okee chill!!

Dus nu hebben we een kamer met balkon en grotere badkamer. Super relaxed. Het strand is lekker dichtbij, 10 minuutjes lopen. En omdat het kerstavond was zijn we op het strand een cocktail gaan drinken en wezen chillen.

De volgende dag zijn we natuurlijk meteen op het strand wezen ontbijten. Daarna waren we benieuwd naar de Jungle Beach. Een stukje strand dat wat KM’s verderop lag. Het weggetje ernaartoe was idd nogal jungle achtig, een grappig weggetje. Maar toen we bij het strand aankwamen was het al super druk en er was niks jungles aan.. wel een heerlijk stukje strand. Dus daar hebben we de rest van de dag gelegen. Wel gek om je te bedenken dat je op 1e kerstdag gewoon op het strand ligt. Maar het was zeker niet verkeerd.

Na de lunch zijn we nog even terug gegaan naar het hotel zodat we konden douchen en voor het diner weer terug naar het strand konden gaan. Daar hebben we pizza gegeten. Alhoewel hij niet zo goed was als die in Ella waren we er toch erg tevreden mee. Savonds nog heerlijk gechilld bij onze ‘stamkroeg’ de Catamaran. We worden door het personeel zelfs al herkend. Tja, twee jonge blanke meiden blijven natuurlijk nooit lang onopgemerkt daar.

De volgende dag was het niet zo heel mooi weer, erg bewolkt en af en toe regen. Dus toen hebben we maar drankjes gedronken bij onze stamkroeg. En ook veel in het hotel zitten en spelletjes spelen.

Gelukkig was het de volgende dag weer mooi weer. Voor het ontbijt hebben we ook een vast stekkie gevonden waar we iedere ochtend heerlijk in alle rust kunnen ontbijten, een dobbelspel spelen en daarna eens langzaamaan richting het strand gaan. Een echt luizenleventje dus :D. Dan gaan we naar de ligbedjes van onze stamkroeg en kunnen we daar lekker liggen, en worden we af en toe gezelschap gehouden door een van de barmannen van de Catamaran waar we mee bevriend zijn geraakt. Onderweg naar de supermarkt zelfs een huwelijksaanzoek gekregen van een random gast die langs de kant op zijn motor stilstond waar we gewoon langs af liepen, ja die Sri Lankanen sporen niet helemaal..

Die avond was er in de Catamaran schijnbaar een party. Er waren een aantal Sri Lankanen op af gekomen en het was erg gezellig. Het werd steeds drukker. Dirkje en ik zaten aan een tafeltje wat spelletjes te spelen terwijl naast ons de dansvloer af en toe betreden werd door een Sri Lankaan. We hebben onze ogen uitgekeken. Wat een aparte mensen komen daar toch voorbij haha. Een van de barmannen wilde met ons mee het dobbelspel doen. Uiteraard had hij niet gewonnen :)! Toen de regen voorbij was werd voor ons het lounge plekje klaargemaakt zodat we daar konden gaan zitten. Wat een service.

Na een hele leuke avond weer terug naar het hotel gegaan. De volgende was onze laatste dag die we in Unawatuna hadden, smiddags zouden we terug gaan naar Colombo zodat we morgen optijd kunnen vertrekken naar het vliegveld.

Onderweg naar ons ontbijttentje kwamen we een van de barmannen van de Catamaran tegen. Duidelijk niet meer helemaal helder. Scheen dat ie toen pas van de party terug kwam. De afterparty had nog tot 7u geduurd en daarna is ie nog even blijven hangen om nu dan toch maar naar huis te gaan haha. Ik was blij dat wij niet tot het einde gebleven waren gisteravond.

Tijdens ons ontbijt kwam ook de andere barman voorbij, hij heeft ook de nacht overgeslagen en ging niet meer slapen. Ook hij kwam net terug van de afterparty.

Toen we na het ontbijt weer aan het strand gingen liggen kwam de barman erbij zitten en heeft hij ons zelfs in het Singalees toegezongen haha, apart. Ik had ook nog een armbandje van hem gekregen als aandenken. Toen we vroegen of ie niet toevallig een volleybal had ging hij er een halen voor ons. En zo hebben we op onze laatste dagje zelfs nog even gebeachvolleybalt. Superleuk. Ook nog even extra genoten van het zwemmen in de heerlijke zee. De barman kwam ook mee zwemmen op een klein surfboardje. Dus Dirkje en ik probeerden ermee te ‘surfen’, maar erop blijven liggen was al moeilijk genoeg haha. Dat ging m dus niet worden.

De laatste lunch in Sri Lanka was heerlijk, een erg goed tentje uitgezocht waar we lekker konden eten. En na de lunch was het dan echt tijd om afscheid te nemen van onze stamkroeg. We hebben de barmannen gedag gezegd en kregen nog een knuffel van ze. En toen zijn we gegaan.

Bij het hotel stond onze taxi al klaar. We moesten onderweg eerst nog even langs het vrijwilligershuis waar ik 5 weken heb verbleven omdat ik mijn schoenen vergeten was.. Nadat we die op hadden gehaald zijn we doorgereden naar ons hotel in Colombo. De taxirit was een enorme meevaller (eindelijk eens) zowel qua prijs als qua reistijd.

Savonds nog in een leuk schattig tentje gegeten, erg goedkoop vergeleken met de rest van de tentjes waar we geweest zijn. We hebben voor ongeveer €2,50 per persoon gegeten en gedronken :P! Ons hotel zag er erg netjes uit, de beste badkamer die we tot nu toe denk ik gehad hebben.

De volgende ochtend zijn we vroeg al opgehaald om naar het vliegveld te vertrekken en toen was de terugreis dan toch echt begonnen. Op het vliegveld wilden we nog wat chocola inslaan voor de vliegreis :P. Maar we konden daar in die winkels niet betalen met Rupees.. erg belachelijk dat je in Sri Lanka zelf niet met rupees kan betalen.. Dus geen chocola voor ons :(
Wel nog souvenirtjes kunnen kopen, dat kon dan weer wel met rupees betaald worden.. heel apart.

Onze eerste vlucht verliep helemaal prima en volgens de planning. Ook onze tweede vlucht vanaf Dubai verliep helemaal goed en op schema. Het laatste half uur had er een kind overgegeven. Gelukkig zat hij aan de andere kant van het vliegtuig dan waar wij zaten dus wij hadden er geen last van.

Nadat we geland waren op Dusseldorf gingen we onze koffers ophalen. Dirkje haar koffer kwam na een tijdje tevoorschijn maar die van mij was nog nergens te bekennen. Na een lange tijd kwam ie dan eindelijk ook voorbij. Helaas zag ik toen dat het handvat het niet overleefd had. Dus met een kapotte koffer weer terug naar huis. Toen we door de gate kwamen stonden onze families al klaar om ons weer in hun armen te kunnen sluiten en ons weer te zien. Het was superleuk om iedereen die me op kwam halen weer te zien!

Daarna nog afscheid genomen van Dirkje. Toch gek dat je na 6,5 weken samen te hebben gereisd je nu weer ieder je eigen weg gaat. Maar natuurlijk zal ik ze nog vaak zien op school en ook daarbuiten.

En dan zit de reis er officieel echt op! Wat heb ik toch enorm ervan genoten en zoveel mogen leren en nieuwe dingen gezien. Een enorme ervaring rijker en ook een hoop nieuwe vrienden erbij gekregen. Als het aan mij lag was ik er nog 3 maanden gebleven, het was fantastisch!

Nu weer terug in het (toch wel een beetje) koude Nederland. Gelukkig staat de kerstboom nog :D

Morgen oud en nieuw, ik heb er zin in, iedereen weer terug zien en gezellige tijden tegemoet gaan.

Iedereen een hele fijne jaarwisseling, bedankt voor het volgen van mijn reisblog en tot snel!